om sprong hierop hoe dichtbij wat naar het waren door 
kwamen kin stiekem daarna sterkste veel mij die smeekte pak 
en verdwaald dauwdruppel bevrijd uit de betovering over niet vlakbij 
tussen dat gefluit hij dit zevenduizend binnenplaats werd kasteel boomstammen 
juist was bij moment lij teruggekregen voor hun redetwisten nu 
dan mijn sok haar ook vloog vogelkooitje met vogeltje wel 
mooi maar verlost totdat groen `s morgens doodsbang maantje al had 
hem zandbak in wanneer helft schold zo spreuk tak een 
nachtegalen alsof zanddak helemaal vak onschuldig noordenwind mooie onmiddellijk bakker 
te braadde of komt je geen terugvinden op ze zou 
van tuwiet erheen direct zonlicht zijn meisjes deur dakker verstijfde 
nog aan donkere buurt wak tot als dak er zich 
struik wegpakte uittrekken zei bak stilstaan bloedrode