's Morgens, nadat hij wakker werd, begon hij door berg en dal naar zo'n 
bloem te zoeken.  Hij zocht tot aan de negende dag.  Toen vond hij de bloem 
in de vroege ochtend.  In het midden lag een grote dauwdruppel, zo groot 
als de mooiste parel.  Joringel liep dag en nacht en droeg de bloem naar 
het kasteel.  Toen hij dichtbij het kasteel gekomen was, verstijfde hij 
niet, maar hij liep door tot aan de deur.  Joringel werd heel blij, raakte 
de deur aan met de bloem en de deur sprong open.  Joringel ging naar 
binnen, liep over de binnenplaats en luisterde goed of hij de vele vogels 
kon horen.  Toen hoorde hij ze fluiten.  Hij liep in de richting van het 
gefluit en vond de zaal.  Daar was de heks bezig de vogels in hun 
zevenduizend kooien te voeren.  Toen ze Joringel zag werd ze kwaad, heel 
erg kwaad.  Ze schold, tierde en spuwde gif en gal naar hem.  Maar ze kon 
niet bij hem in de buurt komen.  Joringel lette niet op haar en bekeek de 
kooien met de vogels.  Er waren vele honderden nachtegalen, hoe moest hij 
nou Jorinde terugvinden?