mooie al daarna meisjes zanddak smeekte stiekem op als zo 
kin hoe dit pak binnenplaats hun was dichtbij wak erheen 
maantje verstijfde sterkste maar naar bloedrode boomstammen het dauwdruppel mooi 
deur betovering veel helemaal komt haar met er donkere direct 
kasteel sprong hij vlakbij nachtegalen sok dak aan dat wanneer 
te vak die wat bij schold kwamen teruggekregen wel werd 
wegpakte had zei nu totdat in nog of redetwisten om 
vloog je buurt `s morgens dan bakker zijn dakker verdwaald noordenwind 
zandbak helft tak alsof niet bevrijd voor onmiddellijk bak en 
uit doodsbang over waren door tot geen hem moment struik 
zou de tussen hierop spreuk gefluit uittrekken verlost vogelkooitje een 
ook tuwiet zevenduizend juist van ze groen zich mij onschuldig 
stilstaan zonlicht mijn terugvinden braadde vogeltje lij