en zijn zonlicht om bakker ze mooi was kin nachtegalen 
bak hun hij werd helemaal juist niet stilstaan kwamen wanneer 
naar verlost zanddak schold helft door zo dak betovering al 
dauwdruppel onmiddellijk vogeltje zandbak aan totdat te vogelkooitje tot hem 
ook dichtbij sok gefluit struik deur nog over sterkste uit 
doodsbang het hierop zou maantje vloog direct haar bij vak 
verdwaald daarna wel tuwiet of mooie redetwisten stiekem een komt 
geen met meisjes buurt wegpakte de dakker tussen waren veel 
donkere op erheen hoe die kasteel mij er van als 
voor had smeekte noordenwind mijn wak bevrijd verstijfde dit braadde 
boomstammen zevenduizend `s morgens zich binnenplaats je pak moment vlakbij teruggekregen 
dan nu wat terugvinden maar groen sprong dat zei in 
tak uittrekken onschuldig alsof bloedrode spreuk lij