tak hoe redetwisten binnenplaats als was boomstammen stiekem ook maantje 
bakker kin kwamen onmiddellijk uittrekken vloog tussen al waren wegpakte 
bak nog helemaal erheen maar helft noordenwind mooie nachtegalen door 
sterkste niet hun vogelkooitje van dauwdruppel alsof zich tuwiet spreuk 
te hem een geen groen bloedrode dan zijn hij werd 
veel pak die wat juist op dak en vogeltje verlost 
betovering de totdat met struik zo donkere aan dakker in 
teruggekregen er deur kasteel zevenduizend wanneer nu meisjes smeekte buurt 
je zonlicht hierop moment sprong gefluit mijn daarna mooi zou 
voor stilstaan dat wak vak komt sok direct zanddak `s morgens 
zandbak verdwaald over lij verstijfde zei doodsbang wel of mij 
om ze dichtbij tot haar onschuldig vlakbij uit braadde had 
naar het terugvinden bevrijd bij dit schold