uittrekken meisjes hierop bak tuwiet ook mooie alsof zo juist 
voor wak dan zanddak dit kasteel te en zei donkere 
wanneer kwamen je of noordenwind door vloog erheen wat direct 
vak daarna binnenplaats terugvinden was helft kin hoe verstijfde lij 
verdwaald pak bij bevrijd sprong vogelkooitje smeekte onschuldig veel bakker 
spreuk over nu deur met haar sterkste dakker het werd 
mij zevenduizend tussen redetwisten als betovering braadde in dichtbij maantje 
stilstaan helemaal er een waren boomstammen gefluit doodsbang al van 
maar zonlicht komt dat geen niet stiekem sok tak verlost 
hem `s morgens zich bloedrode struik om hun nachtegalen mooi tot 
nog vlakbij die groen vogeltje teruggekregen op hij moment de 
wel aan uit naar dauwdruppel onmiddellijk schold buurt zijn ze 
zandbak wegpakte dak mijn had zou totdat