helemaal
lij
erheen
binnenplaats
je
mooi
maantje
kasteel
mijn
die
dit
deur
was
juist
bij
verdwaald
sterkste
hierop
veel
`s morgens
vloog
al
er
hem
verlost
in
redetwisten
vogeltje
onmiddellijk
bloedrode
om
wel
maar
moment
naar
nachtegalen
direct
bak
een
door
het
schold
doodsbang
vak
totdat
gefluit
terugvinden
bakker
zijn
spreuk
mij
waren
sok
de
dan
hij
helft
stilstaan
dichtbij
wanneer
bevrijd
komt
op
mooie
zanddak
wak
kwamen
met
teruggekregen
vlakbij
onschuldig
sprong
als
braadde
tussen
stiekem
boomstammen
nog
verstijfde
struik
voor
van
smeekte
dak
tot
zich
ook
meisjes
vogelkooitje
niet
zou
ze
donkere
dauwdruppel
en
zevenduizend
geen
tuwiet
pak
hoe
betovering
tak
hun
zandbak
uittrekken
kin
haar
of
nu
zei
dakker
zonlicht
daarna
buurt
alsof
over
groen
uit
werd
wat
te
dat
noordenwind
wegpakte
had
aan
zo