nu
kasteel
en
tuwiet
zei
dakker
wel
dan
door
of
vlakbij
zonlicht
komt
als
hij
braadde
pak
binnenplaats
tak
struik
kwamen
verlost
deur
vogeltje
zou
juist
dichtbij
onmiddellijk
van
geen
helft
voor
in
zandbak
helemaal
mij
maantje
haar
`s morgens
met
had
uit
nog
mijn
die
onschuldig
bakker
buurt
dak
wanneer
bloedrode
teruggekregen
alsof
mooie
totdat
te
stiekem
verdwaald
gefluit
stilstaan
zevenduizend
betovering
om
nachtegalen
tussen
smeekte
dat
het
maar
boomstammen
al
een
werd
daarna
sok
bij
meisjes
verstijfde
de
niet
wat
terugvinden
lij
waren
over
schold
zijn
mooi
zo
direct
kin
donkere
redetwisten
hem
spreuk
bevrijd
moment
wak
vogelkooitje
dauwdruppel
op
zich
er
noordenwind
ze
dit
wegpakte
vak
aan
hoe
je
uittrekken
doodsbang
veel
naar
hierop
sprong
sterkste
erheen
zanddak
groen
vloog
bak
hun
ook
tot
was