deur
ook
ze
kasteel
daarna
uittrekken
juist
aan
groen
helft
zonlicht
al
zich
zijn
helemaal
zevenduizend
uit
stiekem
om
van
vak
verstijfde
waren
mij
door
komt
haar
nu
spreuk
als
binnenplaats
alsof
sprong
maantje
teruggekregen
zo
of
te
verdwaald
erheen
over
vlakbij
geen
wat
dit
buurt
maar
veel
dat
sterkste
hierop
verlost
totdat
naar
er
in
hem
vogelkooitje
terugvinden
kwamen
dan
noordenwind
direct
`s morgens
schold
dichtbij
bak
tussen
onschuldig
nog
voor
dauwdruppel
bakker
wak
had
bloedrode
zandbak
hun
werd
tot
donkere
op
smeekte
mijn
lij
nachtegalen
boomstammen
gefluit
hoe
kin
doodsbang
een
dak
wel
tak
bij
de
vogeltje
stilstaan
het
was
met
sok
wanneer
pak
niet
betovering
struik
moment
die
wegpakte
vloog
en
meisjes
braadde
redetwisten
zanddak
mooie
hij
mooi
zei
zou
onmiddellijk
je
bevrijd
dakker
tuwiet