juist
voor
nog
uit
maantje
sterkste
teruggekregen
in
terugvinden
was
ook
bloedrode
zanddak
kin
wak
erheen
verstijfde
vogelkooitje
hij
bevrijd
verlost
doodsbang
had
waren
van
aan
veel
vlakbij
mooie
noordenwind
te
door
dat
vogeltje
en
komt
groen
verdwaald
`s morgens
als
dauwdruppel
sprong
struik
binnenplaats
redetwisten
hoe
onschuldig
moment
al
met
tuwiet
onmiddellijk
haar
sok
zo
helemaal
wel
mij
de
wegpakte
zandbak
zijn
dichtbij
smeekte
kwamen
bak
over
meisjes
hun
zich
geen
tussen
die
vloog
stiekem
dit
kasteel
zei
alsof
schold
deur
braadde
er
donkere
helft
dak
zonlicht
lij
of
ze
nachtegalen
direct
hem
spreuk
bakker
mijn
pak
een
gefluit
vak
tot
betovering
totdat
het
zevenduizend
bij
dakker
je
mooi
nu
werd
boomstammen
niet
hierop
uittrekken
dan
stilstaan
om
naar
maar
wat
zou
daarna
tak
wanneer
buurt
op