tuwiet meisjes stiekem zich nog verdwaald maar was veel binnenplaats

bloedrode vloog voor wel vogelkooitje met als mij `s morgens mooi

om juist struik schold teruggekregen wanneer totdat door vlakbij naar

kin haar spreuk niet al het stilstaan terugvinden dichtbij hoe

hij of dan bij uit noordenwind helemaal en daarna donkere

er werd aan hierop kwamen zou ze redetwisten nachtegalen mijn

zonlicht boomstammen helft over nu betovering hun van maantje je

braadde op dit had doodsbang lij tot erheen verstijfde hem

zei geen een deur gefluit mooie smeekte verlost waren zevenduizend

die zijn moment uittrekken in vogeltje alsof onschuldig de tussen

wegpakte komt buurt sprong dat sterkste groen dauwdruppel direct onmiddellijk

bevrijd wat ook zo te kasteel