van zonlicht mooie tot zo alsof wanneer mij sterkste helft

en er vogelkooitje uittrekken sprong stilstaan geen wel in dat

erheen helemaal je dit verstijfde tuwiet gefluit stiekem zijn de

terugvinden kasteel nog maantje die donkere waren al hoe deur

tussen vogeltje boomstammen zou het struik veel met lij onmiddellijk

naar betovering daarna maar had groen direct teruggekregen op mijn

totdat niet verlost als uit werd dauwdruppel over wegpakte zich

zevenduizend juist noordenwind smeekte schold onschuldig hun `s morgens ook 
of

bloedrode nu moment was verdwaald bevrijd hij hem buurt meisjes

hierop komt spreuk redetwisten mooi vlakbij doodsbang wat zei door

kin kwamen aan dan nachtegalen vloog voor een ze braadde

binnenplaats te om bij haar dichtbij